வரலாறு
சிலம்பாத்தாளின் பிறப்பும் வளர்ப்பும் :-
சுப்ரமணிய பிள்ளை வேளாத்தாள் என கணவன் மனைவி இருவர் வாழ்ந்து வந்தனர்.அவர்களுக்கு நீண்ட நெடிய காலமாக குழந்தை இல்லாத காரணத்தினால் கண்ணகியிடம் வரம் கேட்டனர் அந்த வரத்தின் பெயரால் பிறந்த குழந்தை தான் சிலம்பத்தாள். கண்ணகியின் வரத்தினால் சிலம்பத்தாள் பிறந்ததினால் பிறக்கும் போதே அவளது ஒரு காலில் சிலம்பு போன்ற மச்சம் இருந்தது.
1570 வது வருடம் தமிழ் வெகுதான்ய வருடம் கிருத்திகை மாதம் 21ஆம் தேதி காலை 6:15 மணிக்கு மதுரையில் சிலம்பாத்தாள் பிறந்தாள். இவள் சைவ வேளாளர் மரபைச் சார்ந்தவள்.
தாய் தந்தையர் மிகவும் ஏழை, கூலி வேலை செய்து வாழ்க்கை நடத்தி வந்தனர். தனக்கு 3 1/2 வயது நிரம்பியபோது தனது கால்களுக்கு சிலம்பு அணிவித்தனர். இவர்களுக்கு சிலம்பாத்தாள் ஒரே குழந்தைதான். இந்தச் சிறிய குடும்பத்தைக் கூடப் பராமரிக்க முடியாமல் அவர்களது வருமானம் இருந்தது. பிச்சை எடுக்க நேரிட்டது. மிகவும் வறுமையாக இருந்த காரணத்தால் நல்ல முறையில் வாழ்க்கையை அமைக்க விரும்பிய தாய் தந்தையர், மதுரையை விட்டுப் பழனி வர எண்ணினர். அப்போது சிலம்பாத்தாளுக்கு வயது 3. கால்நடையாக மதுரையிலிருந்து புறப்பட்டு வந்தனர்.
வரும் வழியில் பால் இல்லாமல் சிலம்பாத்தாள் அழுதுகொண்டே இருந்தைப் பார்த்து ஒரு கட்டை வண்டிக்காரன். பால் கொஞ்சம் வாங்கிக் கொடுத்து இவர்களை சிறிது தூரம் வரை தன் வண்டியில் அமர்த்தி அழைத்து வந்தான். பிறகு 18 வது நாள் பழனி வந்தடைந்தனர். ஊரின் எல்லையில் ஒரு நாள் குடிசையில் 3 நாட்கள் இருந்தனர். அந்த மூன்று நாட்களும் பட்டினியாகவே இருந்தனர் .வறுமையை போக்க நான்காவது நாள் பிச்சையும் எடுத்தனர். கொஞ்ச நாட்கள் கூலி வேலை செய்தும், பிச்சை எடுத்தும் நாட்களை கழித்து வந்தனர். தனக்கு 3 1/2 வயது ஆகும் போது மில் வீட்டுக்காரர் ( திரு. நடராஜ் பிள்ளை ) அவர்களது முன்னோர்களிடம்)பிச்சை எடுத்தனர். அப்போது அவர்கள் இவர்கள் மேல் இரக்கப்பட்டு இவர்களது வாழ்க்கை வரலாற்றை கேட்டு மிகவும் வருத்தப்பட்டார் கள். இவர்களுக்கு
உதவி செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன் தன் வீட்டிற்கருகிலுள்ள காலி இடத்தில் ஒரு சிறிய கூரை அமைத்து இருக்க இடம் அளித்தனர்.
இவர்களுக்கு என்ன தொழில் தெரியும் என்று கேட்டார். தங்களுக்கு ஏர்,நடவு,வயல் வேலை போன்ற விவசாய தொழில்கள் தெரியும் என்று சொன்னார்கள் பிறகு அவர்களை தங்களிடத்தில் வேலைக்கு அமர்த்திக் கொண்டார்கள் தந்தைக்கு மூன்றரை துட்டு அதாவது 8 பைசாவும் தாய்க்கு மூன்று துட்டு அதாவது 6 பைசாவும் ஒரு நாள் கூலியாக தரப்பட்டது.இவ்வாறு அவர்கள் ஒன்றரை வருடம் அங்கு வாழ்ந்து வருகையில் அதாவது சிலம்பாத்தாளுக்கு 4 1/2 வயது ஆகும்போது தங்களது செல்ல குழந்தையை அன்பு பொழியும் அழகு செல்வத்தை தொட்டிலில் தூங்க வைத்துவிட்டு தண்ணீர் கொண்டு வர வெளியே சென்று விட்டாள் வேளாத்தாள், அவர்களது வீட்டிற்கு சுற்றிலும் வேலியும் அமைத்திருந்தனர் தண்ணீர் கொண்டு வர சென்ற தாய் திரும்பி வீட்டிற்குள் நுழையும் போது தனது குழந்தையின் தலைப்பக்கம் நாகாத்தாள் நின்று படம் எடுத்து ஆடிக் கொண்டு இருந்தாள். ஐயோ! என் குழந்தையின் பக்கத்தில் நாகாத்தாள் நின்று ஆடிக்கொண்டிருக்கிறாளே, என் குழந்தையை நீதானே காப்பாற்ற வேண்டும் என்று தனது குழந்தைக்காக வைத்திருந்த பாலை கொண்டு வந்து ஒரு கிண்ணத்தில் ஊற்றி அதற்கு முன் வைத்து நீ இதை சாப்பிட்டுவிட்டு போய்விடு உன் மேல் ஆணை என் குழந்தையை காப்பாற்று என்று கண்ணீர் விட்டு அழுகவே அந்த தாயின் உள்ளத்தை கண்ட நாகாத்தாளும் மனமிரங்கி அந்தத் தாயின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க அப்பாலை பருகி விட்டு குழந்தையை ஒன்றும் செய்யாமல் இனி உன் குழந்தையை காப்பாற்றுகிறேன் என்று தரையில் அடித்து சத்தியம் செய்து கொடுத்து விட்டு விடைபெற்றது. அதிலிருந்து அந்தத் தாய் நாகாத்தாளிடம் மிகுந்த பக்தி கொண்டிருந்தாள். அதன். காரணமாக ஒவ்வொரு பெளர்ணமியன்றும் பால் வைத்து, நாகாத்தாளை வணங்கி வந்தாள். அந்த ஏழையின் குடிசைக்கு சென்று, அவள் அன்புடன் வைக்கும் பாலைப் பருகி அவளது குடும்பத்தையும் காப்பாற்றி வந்தாள் நாகாத்தாள் .
செல்லக் கல்யாணம்:-
தங்களுக்கு எவ்வளவு இடையூறுகள் ஏற்பட்ட போதிலும் தங்களது அன்பு குழந்தையை கண்ணும் கருத்துமாய் வளர்த்து வந்தார்கள். சிலம்பாத்தாளுக்கு 12 வயது ஆகும்போது. நல்ல உடல் கட்டுடன் நாளொரு மேனியும்,பொழுதொரு வண்ணமுமாக அந்த வயதிலேயே பார்ப்பவர்கள் ஆசைப்படும் அளவிற்கு அழகாக இருந்தாள் .
குளித்து, மஞ்சள் பூசி, சிவப்பு சேலை கட்டி, நெற்றியில் குங்குமம் இட்டு,தலையில் மல்லிகை, முல்லை போன்று வெள்ளைப் பூ சூடி வரும்போது! “இவள் தேவதையே! என்று வியக்கும் அளவிற்கு இருந்தாள்”. அடைக்கலம் கொடுத்தவன் இந்தப் பெண் எவ்வளவு சிவப்பாக இருக்கிறாள் என்று வியந்தான்.இந்தப் பெண்ணை, தன் பங்காளியின் வாரிசில் யாருக்காவது கட்டி வைக்க வேண்டுமென்று பேராசையினால் உந்தப்பெற்று, சிலம்பாத்தாளின் தாய் தந்தையரிடம் விருப்பம் கேட்டார்கள்.இந்த வயதில் என் மகளுக்கு திருமணம் எதற்கு என்று தந்தை மறுத்துவிட்டார். தாய் தான் சமாதானம் செய்து இத்திருமணத்திற்கு இசைந்து கொடுத்து.நடராஜன் அடைக்கலம் கொடுத்தவர் தங்கள் வழி வாரிசான சந்திரசேகரனுக்கு இந்த பெண்ணை எப்படியும் கொடுத்தே ஆகவேண்டும் என்று வற்ப்புறுத்தினார்கள். தங்களுக்கு இருக்க இடம் கொடுத்து, உணவளித்து, வேலையும் கொடுத்து வந்தவர்களாயிற்றே, அவர்களது உப்பைத்தின்று. வளர்ந்ததற்கு தாம் செய்யும் நன்றியாகும் என்று எண்ணி, அவர்கள் இசைவு கொடுத்தார்கள். மாப்பிள்ளை விட்டார், பெண்ணுக்கு வரதட்சணையாக ரூ. 17 1/2 தந்து திருமணம் செய்து கொண்டார்கள்.
வாழ்க்கையில் வெறுப்பு:-
பால் மணம் மாறாத பச்சிளங் குழந்தையாக இருந்த சிலம்பாத்தாளை கண்டதும். அவளது கணவன். இச்சை கொள்ள எண்ணி, பருவம் அடையாத பெண்ணாயிற்றே. கிணற்று நீரை ஆற்று வெள்ளமா கொண்டு போய்விடும் என்ற நினைவே இல்லாத சிலம்பத்தாளின் அழகில் தன்னை மறந்து தனது இச்சையை தீர்க்க முற்பட்டான் ஊரில் நடக்கக்கூடிய நல்லது கெட்டதுகளுக்கு நியாயவாதியாக இருந்து வாத்தியார் என்ற பட்டப் பெயரையும் பெற்றவர் ஆனால் பெண் பித்து பிடித்தது போல் எனக்கு பகையாளி ஆகிவிட்டாரே என்று சிலம்பாத்தாள் மிகவும் வேதனை அடைந்தள்.
ஒன்றும் அறியாத
இந்த அறியாப் பெண் பயந்து நடுங்கி எதிர் வீட்டிற்கு சென்று விட்டாள். இந்த மாதிரி இழிவான செயலில் இறங்கிவிட்டாரே தனது கணவர் என்று அவர் மேல் கோபமும். வெறுப்பும் அடைந்தாள். அவருடைய கோபத்தை அறிந்த மாமனார் மாமியார், இந்த மாதிரி இனிமேல் தன் மகன் நடந்து கொள்ள மாட்டான், அவனுக்கு நல்ல புத்தி சொல்லி, நல்ல முறையில் நடந்து கொள்ள வைக்கிறோம் நீ நமது வீட்டிற்கு வந்துவிடு என்று தனது மருமகளை அழைத்தார்கள். இவ்வாறு அவர்கள் அழைத்ததன் பேரில் அவர்கள் தனக்கு பாதுகாப்பாக இருப்பார்கள் என்ற எண்ணத்தில் திரும்ப தனது கணவர் வீட்டிற்கு வந்தாள்.
அதிலிருந்து தனது கணவனிடம் பேசவோ பக்கத்தில் இருக்கவும் வெறுப்புற்றாள். தன் கணவனும் தனது இச்சைக்கு இணங்க மறுக்கிறாளே என்று தன் மனைவியிடம் ஆசையாக பேசவோ அன்பாக பழகவோ இல்லை. பருவம் அடைந்த பிறகு நாம் நமது விருப்பத்தை வெளியிடுவோம் அதுவரை நாம் பொறுமையாக இருப்போம் என்ற எண்ணமும் அவருக்கு சிறிதும் இல்லை.
பூப்பெய்தல்:-
இவ்வாறு ஒரே வீட்டில் இருந்து கொண்டு தன் கணவனிடம் பேசாமல் 2 1/2 வருடம் இருந்து வந்தாள் தனக்கு 14 1/2 வயது அடைந்தபோதும் பஞ்சவர்ண பாவாடை, பச்சை நிற சட்டை, ரோஸ் கலர் தாவணி அணிந்து இருந்து ஒருநாள் காலை 8:15 மணிக்கு மல்லிகை மொட்டு மலர்ந்தது போல் மலர் விரித்தது போல் பூப்பெய்தினாள். ஒவ்வொரு நாளும் சீர் செய்து குறித்து, புத்தாடை அணிந்து குங்குமம் திலகமிட்டு,மல்லிகை,முல்லை போன்ற வெள்ளைப் பூச்சூடி 16 நாள் கொழு கொண்டிருந்தாள். 17வது நாள் வீட்டிற்கு அழைக்கப்பட்டாள். வாழ்க்கை போராட்டம்:-
90 நாள் கழித்து தன் கணவனுக்கு கட்டுப்பட்டு அவர் இஷ்டப்படி நடந்து கொள்வோம் என்று எண்ணி தன் கணவன் வீட்டுக்கு வந்தாள் தான் சாப்பாடு போடச் சென்றாள் தன் கணவன் சாப்பிடுவது கிடையாது தன்னிடம் பேசுவதும் கிடையாது அடிக்கடி ஊர் சுற்ற சென்று விடுவார் இவ்வாறு சிலம்பத்தாள் எந்தவித பிடிப்பும் இல்லாமல் வாழ்ந்து வருவதை ஒருநாள் இரவு அவரை எப்படியும் சமாதானம் செய்து ஒற்றுமையாக இருப்போம் என்ற எண்ணத்தில் பால் எடுத்துக் கொண்டு தன் கணவனிடம் சென்றாள். இதையாவது குடியுங்கள் என்று சொன்னாள் அப்போது தன் கணவன் சூடாக இருந்த பாலை வாங்கி சிலம்பத்தாளின் அழகிய முகத்தில் வீசி எறிந்துவிட்டார் சற்றும் எதிர்பாராத வகையில் தன் முகத்தில் வீசி எறிந்த பாலின் சூடு தாங்காமல் சிலம்பாத்தாள் மிகுந்த வேதனையுற்றாள் வெறுப்பு கொண்டாள். அன்றுதான் தன் வாழ்க்கையில் ஆங்காரமும் கொண்டாள்.அன்றிலிருந்து தன் கணவனுக்கு சோறு போடுவதும் கிடையாது, பேசுவதும் கிடையாது சிலம்பாத்தாளும்,இதைப் பற்றி கவலைப்படுவதும் கிடையாது திருமணம் ஆகியும் அவர் யாரோ தான் யாரோ என்று ஒரே வீட்டில் வாழ்ந்து வந்தார்கள். இப்படியே தனது 22 ஆவது வயது வரை வாழ்ந்து வந்தாள் பிறகு தான் இவ்வாறு தன் கணவனிடம் பேசாமலும் பணிவிடைகள் செய்யாமலும் இருப்பது நல்லதல்ல வாழாவெட்டி என்று ஊர் பேசுமே என்று ஒரு வாரிசு வேண்டுமே என்ற எண்ணத்தில் மறுபடியும் தன் கணவனிடம் வாழ எண்ணி தான் ஏதேனும் தவறுகள் செய்திருந்தால் மன்னித்து தன்னை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி வேண்டி நின்றாள்.
ஒரு நாள் வெண்பொங்கல்,பருப்பு சாம்பார் கீரை பொரியலை செய்து வைத்தாள் தன் கணவனை அழைத்து மதியம் மூன்று முப்பது மணிக்கு வாழை இலை இட்டு மேலே சாப்பாடை போட்டு பரிமாறினாள். தன் மனைவி சாப்பாடு பரிமாறியதை சாப்பிட மறுத்து விட்டார், அதற்கு சிலம்பாத்தாள் இன்று ஒரு நேரமாவது என் கையால் சாப்பிட வேண்டும் என்று மிக வேண்டி நின்றால் முடியாது என்று மறுக்கவே “ஏன் சாப்பிட மாட்டேங்கிறீர்கள் காரணம் என்ன?” என்று கேட்டாள்.
பதில் பேசாமலும், சாப்பிடாமலும் உட்கார்ந்திருந்த தன் கணவரை இன்று எப்படியும் உங்களை சாப்பிட செய்ய வேண்டும் என்று எண்ணத்தில் இந்த சமையலை உங்களது தாயார் தான் செய்தார்கள் ஆகவே சாப்பிட்டு விட்டு செல்லுங்கள் என்றும் மறுபடியும் வற்புறுத்தினாள் அவள் எவ்வளவு வேண்டியும் அவளது வேண்டுகோளை ஏற்காமல் தன் தாயாரை அழைத்து சோறு போடச் சொல்லி சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தபோது சோற்றோடு இருந்த வெள்ளை நிற கல்லை நெரு நெரு என்று கடித்தார் அந்த சோற்றை யார் ஆக்கியது என்று வெறுப்புடன் கேட்டார் எல்லாவற்றையும் இன்று உன் மனைவி தான் செய்தால் என்று அவர்கள் சொல்லவே கூப்பிடு அவளை என்றார்.
அவ்வாறே அந்த அம்மாளும் சிலம்பத்தாளுக்கு அழைப்பு விட ,தன் கையால் சோறு,குழம்பு,ரசம் ஊற்றத்தான் கூப்பிடுகிறானோ என்று எல்லை இல்லா மகிழ்ச்சி உடன் தன் கணவன் முன்னிலையில் நின்றாள் “ஏண்டி இது யார் செய்தது” என்று கேட்டார் அதற்கு சிலம்பாத்தாள் “நான் தான் ஆக்கினேன்” என்று பதிலளித்தாள் “எந்த கையில் அரிசியை அரிச்ச? அந்த கையை நீட்டு பார்க்கலாம்” என்று அவர் கேட்க தான் செய்த சாப்பாடு நன்றாக இருக்கிறது அதனால் தான் கூப்பிடுகிறார் என்று நினைத்து அந்த கைக்கு முத்தம் வைக்கப் போகிறார் என்று நினைத்து மகிழ்ச்சியுடன் பூ போன்ற தன் அழகிய கைகளை அவர் முன் நீட்டினாள் உடனே சோறிலிருந்து எடுத்த வெங்கசாங்கல்லை அவளது கையில் வைத்து தேய்த்தார், வலி பொறுக்க முடியாத சிலம்பாத்தாள் “இப்படியுமா புருஷன் எனக்கு அமைய வேண்டும் என்று எண்ணி தன் தாய் தந்தையரை எண்ணி அழுதாள். தீக்குளித்தல்:-
குளத்திற்கு அப்பால் உள்ள கரையைத் தாண்டி மூங்கில் காடு இருந்தது .அங்குள்ள ஒரு புதர் மேட்டில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தாள்குளத்தில் விழுந்தால் தனது பொன்னான உடலை மீன்கள் குறித்து தின்றுவிடும், ஆற்றில் விழுந்தால் ஆண் மகன்கள் சிலர் தன்னை தொட்டு தூக்கி விடுவார்கள், ஏதேனும் மேடான பகுதியில் இருந்து கீழே விழுந்து இறந்தால் தனது முகம் உடல் சிதைப்படும் என்று யோசித்துக் கொண்டே சிலம்பத்தாள் அந்த புதர் மேட்டின் மேல் அமர்ந்திருந்தாள்.அவ்வாறு செய்வது நல்லதல்ல என்று தீர்மானித்து முடிவுக்கு வந்தாள்.அங்கே நாகாத்தாள் சரசரவென மூங்கில் பொதறுக்குள் செல்லும்போது மூங்கில் ஓடும் மூங்கில் ஆக உரசி தீ ஏற்பட்டது. தான் உடுத்தி இருந்த பச்சை கலர் ரவிக்கை, சிவப்பு கலர் சேலை ஆகியவற்றை அவிழ்த்து அந்த புதரின் மேல் வைத்தாள் பிறகு தான் அணிந்திருந்த ஒற்றைக்கால் சிலம்பையும், கிளுகிளுப்பையும்,சிவப்புக்கல் வெள்ளைக்கல் மூக்குத்தி வளையும், மாங்கல்யம்,பஞ்சவர்ண பாவாடையையும், கழற்றி வைத்தாள்.தான் சூட்டி இருந்த வெள்ளைப் பூவையும் எடுத்து வைத்தாள்.பிறந்த மேனியோடு அந்த பெண் தன் உடலை அக்கினி பகவானுக்கு இறையாகி தெய்வமோடு தெய்வமாக ஐக்கியம் ஆகிவிட்டாள்.
வெள்ளிக்கிழமை இரவு வீட்டை விட்டு புறப்பட்டு வந்த தன்னை மூன்று நாட்கள் வரை யாரும் தேடவில்லை மூன்றாவது நாள் கணவனிடம் தான் செய்த செயலைப் பற்றியும் புதரின் மேட்டில் தான் வைத்துள்ள பொருட்களை பற்றியும் கனவில் சென்று சொன்னாள்.தன்னை நினைத்து சித்திரை மாதம் பௌர்ணமி அன்று விரதம் அனுஷ்டித்து சாம்பிராணி போடச் சொன்னாள். அவன் அலட்சியமாக சிலம்பாத்தாள் வார்த்தைகளை தன் தாயிடம் என்னமோ சிலம்பாத்தாள் தெய்வமாகிவிட்டாளாம் அவளை நினைத்து சித்திரை மாதம் விரதம் இருக்க வேண்டுமாம் என்று அவள் கூறிய விவரங்களை மிகவும் ஏளனமாக கூறினான்.
அவற்றைக் கேட்ட அவனின் தாய் தந்தையர் குலத்திற்கு அடுத்துள்ள புதர் மேட்டிற்கு சென்று பார்த்தனர் அங்கு சிலம்பாத்தாளின் பொருட்களை நாகாத்தாள் மூன்று நாட்களாக காவல் காத்துக்கொண்டிருந்தாள் புதர் மேட்டிற்கு சென்றவர்கள் சிலம்பாத்தாள் கூறியது போலே அவள் சொன்ன பொருட்களை கண்ட பிறகு அவற்றை வீட்டிற்கு எடுத்து வந்து ஒரு பேழையில் வைத்து ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் சிலம்பத்தாளின் பெயரை சொல்லி சாம்பிராணி போட்டு வழிபட்டனர்.
சிலம்பத்தாளின் தன் கணவனுக்கு மறுமணம்
தன் மகன் சிறுவயதிலேயே மனைவியை பறிகொடுத்துவிட்டான் என்று மறுமணம் செய்வதற்கு ஏற்பாடுகள் நடைபெற்றன சிலம்பாத்தாள் இதனை தடுத்தாள் அதற்குப்பின் நாளடைவில் சிலம்பாத்தாளை யாரும் வழிபடாமல் கவனிப்பாரற்று ஆகிவிட்டது படிக்காசு கருப்பண பிள்ளையின் குடும்பத்திற்கு சிலம்பத்தாள் கிடைத்த வரலாறு:-
நடு வீடு,கடைசி வீடு,முச்சந்தி வீடு என மூன்று வீட்டாருக்கும் கனவில் சிலம்பத்தாள் காட்சி கொடுக்க மூன்று வீட்டினரும் பேசிக்கொள்ளாமல் சிறிது காலம் அப்படியே கண்டுகொள்ளாமல் இருந்துவிட்டனர்.
1974 ஆம் ஆண்டு வருடம் தமிழ் ஆனந்த வருடம் ஆடி மாதம் ஒரு வெள்ளிக்கிழமை அன்று திரு பா.கா.சந்திரசேகரன் பிள்ளை அவரது மனைவி திருமதி பழனி அம்மாள் திரு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை பூசாரி திரு.கதிர்வேல் ஆகியோர் நமது குலதெய்வத்தின் பெயர் என்ன எப்படி வழிபட்டு வரலாம் என்று விவரங்களை அறிந்து கொள்வதற்கு பழனி அருகில் உள்ள தாளையத்தில் ஒரு குறிகாரனிடம் சென்று குறி கேட்டார்கள்.குறிகாரன் நமது குலதெய்வத்தின் பெயரை சொல்ல முடியாமல் உங்களது குலதெய்வம் பெண் தெய்வம் பெயரை சொல்ல மறுக்கிறது ஆகவே அந்த பெண் தெய்வம்(பேழை ) இருக்கும் இடத்தில் நீங்கள் எல்லோரும் சென்று வழிபட்டால் அந்த தெய்வம் வரும் என்று சொன்னான். அப்படியே எல்லோரும் அந்த பேழை இருக்கும் இடத்திற்கு சென்று வழிபட்டு கோடாங்கி வைத்து தொடர்ந்து அழைத்தது மூன்றாவது நாள் ஆத்திமரத்தான் திரு. பரமசிவத்தின் மேல் வந்து திரு.பழனிக்குமார் பிள்ளையின் மேல் முதல் முதலில் விபூதி போட்டதில் நமது பெண் தெய்வம் சிலம்பாத்தாள் வந்தாள் அதன் பிறகு எப்போதும் அவர் மேலே தான் வருகிறாள்.திரு.பழனிக்குமார் பிள்ளை மேல் வருவதற்கு முன் இது சதாசிவம் பிள்ளையின் மேல் வந்து வாக்கு பிரிக்காமல் கொஞ்ச நேரம் இருந்த பிறகு தான் வருகிறாள்.
கடந்த 12 வருட காலமாக திரு.சதாசிவம் பிள்ளை தன் குடும்பத்துடன் தன் வீட்டில் நமது குலதெய்வத்தின் பெயர் தெரியாமலேயே விளக்கேற்றி வைத்து வழிபட்டு வந்ததால் அவர் மேல் முதன் முதலில் வருகிறாள்.
திரு.பழனிக்குமார் பிள்ளை மேல் வந்ததில் சிலம்பத்தாள் சொன்னது போல் எல்லா குழந்தைகளும் குளித்துவிட்டு ஆவணி மாதம் ஒரு வெள்ளிக்கிழமை மதியம் 3:30 மணிக்கு வீட்டை விட்டு புறப்பட்டு சண்முக நதிக்கு சென்றார்கள்.
பூ ஜோடனையால் ஒரு கும்பம் அலங்கரித்து திரு சதாசிவம் பிள்ளை அதில் 7 ஊத்து தீர்த்தம் எடுத்துக்கொண்டு தன் வீட்டில் வைத்தார் இரண்டாவது நாள் சாயந்திரம் ஆறு மணிக்கு மேல் பூசாரி திரு.சுப்பிரமணிய பிள்ளை அது தீர்த்த கும்பத்தை எடுத்துக்கொண்டு தன் வீட்டில் வைத்தார் மூன்றாவது நாள் சாயந்திரம் பூசாரி அதை தன் வீட்டில் இருந்து திரு பழனிகுமார் பிள்ளை வீட்டில் கொண்டு சென்றார் கும்பம் ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒரு இரவு ஒரு பகல் இருந்தது ஒரு வீட்டில் இருந்து மறு வீட்டுக்கு எடுத்துச் செல்லும்போது நான்காவது நாள் திரு கதிர்வேல் வீடு ஐந்தாவது வீடு திரு சந்திரசேகரம் பிள்ளை வீடு ஆறாவது நாள் திரு பரமசிவம் பிள்ளை வீடு ஆறாவது நாள் கோடாங்கி வைத்து கேட்டதில் ச சிலம்பாத்தாளே வந்து ஆறாவது தீர்த்த கும்பத்தை எடுத்துக் கொண்டு முச்சந்திக்கு வந்து திருஷ்டி கழித்து ஒவ்வொரு வீட்டிலும் ஒவ்வொரு நாளும் வைக்க சொன்னது எல்லா வீட்டிலும் உள்ள பீடைகளை போக்குவதற்காக தான் என்று சொல்லி எல்லோருக்கும் தீர்த்தத்தை கொடுத்தாள். பிறகு இதில் உள்ள தீர்த்தத்தை தன் மேல் ஊற்றிக்கொண்டாள்.
அந்த தீர்த்த கும்பத்தை திரு சந்திரசேகரன் பிள்ளை வீட்டில் கவிழ்த்து வைத்துவிட்டு மறுநாள் காலை 8:30 மணிக்கு எடுத்து விட சொன்னாள் அடுத்த நாள் வெள்ளிக்கிழமை எல்லா வீட்டு ஆண் மக்களும் அம்மாவட்டியான் கோவிலுக்கு போய் வர வேண்டும் என்றால் அதன்படியே எல்லோரும் சென்று வழிபட்டு வந்தார்கள் செவ்வாய் வெள்ளி பௌர்ணமி ஆகிய மூன்று நாட்களிலும் மஞ்சள் கனி எலுமிச்சம் பழம் குங்குமம் வெள்ளைப் பூ வைத்து விளக்கேற்றி ஒவ்வொரு வீட்டிலும் வழிபட்டு வர வேண்டும்.இரவு 10.20 மணிக்கு மேல் வெளியே எங்கு சென்றாலும் குங்குமம் இட்டு செல்ல வேண்டும் என்றாள்.
8-12-1974 கார்த்திகை மாதம் மூன்றாவது வெள்ளிக்கிழமை சூரிய அஸ்தமனத்திற்கு பின் எல்லோரும் வையாபுரி குளத்துக்கு சென்று வந்த பிறகு தன் வரலாற்றை சொல்லுகிறேன் என்றாள். 27-1-1975 தை மாதம் பௌர்ணமி அன்று பழைய இடத்தில் உள்ள பேழையை எடுத்துக்கொண்டு ஒரு புதிய இடத்தில் வைக்கச் சொன்னாள். தனக்கென்று தனியிடம் வேண்டும் என்று திரு சந்திரசேகரம் பிள்ளை வீட்டில் மேற்கு பக்கத்தில் தான் இருக்கப் போவதாக சொன்னாள் அந்த திண்ணையில் கிழக்கு பார்த்து தலைவாசல் வைத்து அதன் இரு பக்கத்திலும் தன் காவலான நாகாத்தாளின் படத்தை வரையச் சொன்னாள் அறையில் வடக்கு பார்த்து ஊஞ்சல் பலகை தென்மேற்கு மூலையில் அமைந்து தெற்கு பார்த்து கண்ணாடி வைக்குமாறு கூறினாள்.
அதன்படியே செய்யப்பட்டது ஊஞ்சலுக்கு இரு பக்கமும் சரவிளக்குகளும் அமைக்கப்பட்டன தை பௌர்ணமி அன்று மாலை 3:30 மணிக்கு வீட்டை விட்டு எல்லோரும் புறப்பட்டு பேழை வைத்திருந்த வீட்டிற்கு சென்று பழைய பேழையில் உள்ள தான் அணிந்திருந்த தாலியையும் துண்டு துண்டாய் இருந்த சிவப்பு சேலையையும் ஒரு மஞ்சள் துணியில் வைத்து சிவப்பு நாடாவினால் கட்டி சிலம்பத்தாளை எடுத்துக்கொண்டு வந்து தான் புதியதாக இருக்கப்போகும் இடத்தில் உள்ள ஊஞ்சலில் வைத்தாள்.
சித்திரை மாதம் பௌர்ணமி அன்று மீண்டும் கோவில் கதவு திறக்கப்பட்டது அன்று மாலை 3:30 மணிக்கு சிலம்பத்தாளை எல்லோரும் வழிபட்டார்கள் உடனே அந்த பழைய பேழையை எடுத்துக் கொண்டு சண்முகநதிக்கு சென்று அதில் உள்ள தாலி மட்டும் எடுத்துவிட்டு மற்றவற்றை ஆற்றில் விட்டு விட்டாள்.
பிறகு ஆற்றில் கரும்பால் பந்தலிட்டு,மாவிலை தோரணமிட்டு புதியதாக செய்திருந்த ஐவகை பிரம்புகளான, சாதா பிரம்பு,நாக, கொண்டை பிறகு,சிங்கமுக பிரம்பு,வளைவுள்ள பிரம்பு ஆகியவற்றையும் புதியதாக வாங்கிய கரையில்லாத சிவப்பு சேலை, பஞ்சவர்ண பாவாடை, பச்சை கலர் ரவிக்கை, ரோஸ் கலர் தாவணி, வெள்ளை கல் சிவப்பு கல்லால் ஆகிய ஒற்றை கல் மூக்குத்திகளையும், ஒற்றைக்கால் வெங்கல சிலம்பையும், வெள்ளை பூவால் அலங்கரிக்கப்பட்டு கும்பத்தில் ஏழு ஊத்து தண்ணீர் முதலியவற்றையும் வைத்தார்கள் சிலம்பாத்தாளுக்கு வேண்டிய எலுமிச்சை, பால், குங்குமம், வெள்ளைப்பூ, வெற்றிலை பாக்கு, முதலியவற்றையும் வைத்தார்கள் மஞ்சள் கிழங்கு, அவல், கடலை, கரும்பு சர்க்கரை, பழம், தேங்காய், முதலியவற்றையும் வைத்தார்கள் அதற்கு பக்கத்திலேயே தென்மேற்கு மூலையில் ஆத்தி மரத்தான் சொன்னது போல் மணலால் நாகம் குடி கொண்டிருக்கும் புற்று ஒன்றை அமைத்து அதற்கு மஞ்சள்,குங்குமம், பால், பழம், அவுல், கடலை போல் முதலியவற்றை வைத்து சூட தீபாரதனை காட்டி வழிபட்ட பிறகு சிலம்பத்தாளை வழிபட்டார்கள்.
உடனே சிலம்பாத்தாள் வந்து தனக்காக வைத்திருந்த சேலை முதலியவற்றையெல்லாம் ஒழுங்காக வைத்து கட்டி வாய் திறந்து பேசினாள். தானே தன் பேழையை தலையில் வைத்துக் கொண்டு உற்சாகமாக வீடு நோக்கி புறப்பட்டாள். தான் முதன் முதலில் வந்து தங்கி இருந்த நாவிதன் குடிசை அருகில் (தற்போது யானைப்புல் தோட்டம் என்ற பெயர் வழங்கி வருகிறது) வந்ததும் சிறிது மனம் கலங்கி கண்ணீர் விட்டு அழுதால் பிறகு தான் இருக்கும் இடத்திற்கு வந்து அதனை வைத்து தன்னை கண்ணாடியில் பார்த்து அழகு பார்த்துக் கொண்டு ஊஞ்சலின் சிறிது ஆடி அகமகிழ்ந்தால்.
அதற்குப்பின் சிலம்பாத்தாள் கூறியது போல் ஒவ்வொரு பௌர்ணமி அன்றும் கோவில் கதவு திறக்கப்பட்டு அவளுக்கு வேண்டிய படையல் முதலியவற்றை வைத்து வழிபட்டு அடுத்த நாள் காலை 8:15 மணிக்கு மீண்டும் கதவை மூடுகிறார்கள் சிலம்பாத்தாளின் இருப்பிடத்திற்கு ஆண் மக்களை தவிர பெண்மக்கள் யாரும் சொல்லக்கூடாது என்பது சிலம்பாத்தாளின் கட்டளை.
வீட்டை விட்டு வெளியேறுதல்:-
கல்லை வைத்து தேய்த்த உள்ளங்கை ரத்தம் சொட்டியது தன் தாய் தந்தையர்கள் பிச்சை எடுத்து வளர்த்து ஆளாக்கிய இந்த உடம்பிலிருந்து ரத்தம் சொட்டுகிறது என்று எண்ணி அழுதாள் அன்றைய தினத்தில் இருந்து ஏழு நாள் வரை உணவு அருந்தாமல் ஆகாரம் எதுவும் எடுத்துக் கொள்ளாமல் இருந்தாள் கல்லை வைத்து தேய்த்த உள்ளங்கை சீழ் பிடித்து புரையோடி விட்டது அது மிகவும் வேதனையை தந்தது ஏன் இப்படி ஒன்றும் சாப்பிடாமல் இருக்கிறாய் என்று தன் மாமனாரோ மாமியாரோ கேட்க கூட இல்லை. ஆறாவது நாள் தன் தாய் வீட்டிற்கு சென்றாள் தன் தாய் தந்தையிடம் நடந்த விபரத்தை கூறினாள் அதற்கு தன் தந்தை தன் மேல் பிரியம் இருந்தாலும், தாங்கள் மிகவும் ஏழையாக இருப்பதினால்,நமது சொல் ஒன்றும் எடுபடாத என்ற எண்ணத்தில் பேசாமல் கவலையுடன் இருந்தார்.அதற்கு தாய் கணவர் வீட்டில் நல்லது கெட்டது எது நடந்தாலும் நீ பொறுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று சமாதானம் சொன்னாள்.இவர்களிடம் நமது குறையை சொல்லி ஏதும் பயனில்லை என்றும் மீண்டும் தன் கணவன் வீட்டிற்கு வந்துவிட்டாள்.அடுத்த நாள் ஏழாவது நாள் வெள்ளிக்கிழமை அன்று இரவு 8:30 மணிக்கு கையில் உள்ள வேதனையையும் பொறுப்பெடுத்தாமல் தலையோடு தண்ணீர் விட்டு நன்றாக குளித்து சிவப்பு கலர் சேலை,பச்சை கலர் ரவிக்கை,நெற்றியில் குங்குமம் இட்டு, தலையில் வெள்ளைப் பூ சூடிக்கொண்டாள்.இனியும் தான் உயிர் வாழ்வதின் அர்த்தம் இல்லை என்று எண்ணி அன்று இரவு 10.20 மணிக்கு தென்மேற்கு மூலையில் உள்ள வையாபுரி குளத்தை நோக்கி புறப்பட்டாள். பழனி பெரிய பள்ளிவாசல் வழியாக செல்லும் போது சந்திரசேகரனின் இஸ்லாமிய நண்பன் இருப்பதை கண்டு தலையில் முக்காடு அணிந்து கொண்டு அவனுக்குத் தெரியாமல் குளத்தை நோக்கி நடந்தாள்.
வீட்டை விட்டு புறப்படும் போது தான் குழந்தையாக இருந்தபோது தன் தாய் வீட்டில் தனக்கு அணிந்திருந்த ஒற்றைக்கால் சிலம்பையும், தான் குழந்தையாக இருந்த போது தான் வைத்து விளையாடிக் கொண்டிருந்த கிளுகிளுப்பையும், தான் பருவமடைந்த போது அணிந்திருந்த பஞ்சவர்ண பாவாடையையும், ரோஸ் கலர் தாவணியையும் கையோடு எடுத்துச் சென்றாள்.
அம்மாவட்டி கருப்பணசாமி திரு.படிக்காசு கருப்பண பிள்ளையின் வாரிசுகளுக்கு குலதெய்வமான வரலாறு:-
படிக்காசு கருப்பண பிள்ளையின் மூதாதையர் குறிஞ்சி நிலத்திற்கு பாத்தியப்பட்ட குற்றாலத்தை சார்ந்தவர்கள் ஆவார்கள். இவர்கள் பஞ்சம் பிழைப்பதற்காக மதுரை வழி வந்து பழனியில் இருப்பிடம் அமைத்து வாழ்ந்து வந்தார்கள். பழனி படிக்காசு கருப்பண பிள்ளை அவர்களுக்கு ஆண் வாரிசு இல்லாத காரணத்தினால் . பழனியாண்டவரின் காவல் தெய்வமான அம்மாவட்டி கருப்பணசாமியை சென்று வணங்கி தனக்கு ஆண் வாரிசு கொடுத்தால் தனது தலைமுறை உள்ள வரை முதல் முடி காணிக்கை உனது சன்னதியில் கொடுப்பேன் எனவும் வருடம் ஒருமுறை பொங்கல் வைத்து இரட்டை கெடா வெட்டுவதாகவும் வேண்டிக் கொண்டார் அதனைத் தொடர்ந்து படிக்காசு கருப்பண பிள்ளையின் தலைமுறையில் இருந்து வருடம் ஒருமுறை ஆடி மாதம் மூன்றாவது வெள்ளிக்கிழமை பொங்கல் வைத்தும் இரட்டை கெடா வெட்டி அனைத்து வாரிசுகளும் ஒன்று கூடி விழா எடுத்து நடத்தி வருகின்றனர்.
அதேபோல் படிக்காசு கருப்பண பிள்ளையின் வாரிசுகளில் யாருக்கேனும் குழந்தை பிறந்தால் முதல் முடி காணிக்கை செலுத்தி மொட்டை அடித்து, கெடா வெட்டி, காதுகுத்தி வருகின்றனர்.
